Translate

Smęgorzyno

Znaleziska ceramiki poświadczają istnienie otwartej osady na terenie obecnego Smęgorzyna już we wczesnym średniowieczu. Nie oznacza to jednak, że ludzie nie mieszkali tu o wiele wcześniej. Pierwsza wzmianka na temat wsi pochodzi z 1394 roku (Smangorsin). Używane były również nazwy Smengorschin, Smogorzyno, Smangrzin. W XVI wieku znany jest niejaki Piotr Pekunt ze Smęgorzyna, wymieniany na gdańskich tablicach woskowych. W 1570 Smęgorzyno było wsią szlachecką w posiadaniu Grzegorza Smengorzyńskiego i Krzysztofa Borkowskiego. W późniejszych czasach właścicielami wsi byli często panowie pobliskiego Kiełpina Górnego, którzy czerpali ze wsi dochody. W XVIII wieku przy trakcie do Kartuz istniała należąca do Smęgorzyna karczma o nazwie Poggen Krug (Żabia Karczma). Została zapewne zniszczona w czasie wojen napoleońskich. W tych czasach Smęgorzyno należało do Michała Pastoriusza, starosty w Stolzenbergu pod Gdańskiem (obecnie Chełm). W 1885 roku było tu 10 domów i 109 mieszkańców (97 katolików i 12 ewangelików). Dużą częścią dochodów mieszkańców była hodowla inwentarza żywego. Pod koniec XIX wieku wybudowano stojący do dnia dzisiejszego dworek. Po pierwszej wojnie światowej Smęgorzyno znalazło się w Polsce. Właścicielami majątku byli wówczas gospodarze o nazwisku Bach. W czasie drugiej wojny światowej we wsi stacjonowała bateria obrony przeciwlotniczej. Po zakończeniu wojny majątek został rozparcelowany. Miejscowość włączono w granice administracyjne miasta w 1973 roku. Obecnie okolica jest intensywnie zabudowywana domami jednorodzinnymi.